«Ο Άγιος Γεώργιος και ο Δράκος» (Καππαδοκία)
Πολλά δημοτικά τραγούδια και θρύλοι της ελληνικής παράδοσης είναι συνδεδεμένα με τον Άγιο Γεώργιο. Η ιστορία που θα ακούσετε βασίζεται στο δημοτικό τραγούδι του Αγίου Γεωργίου από την Καππαδοκία.
Αφήγηση – Επιμέλεια κειμένου: Γιώργος Ευγενικός
Αη μου Γιώργη αφέντη μου κι αφέντη καβαλάρη
Αρματωμένος με σπαθί και μ’ αργυρό κοντάρι
Θεριό έπεσε στη χώρα μας σ’ ένα βαθύ πηγάδι
Ανθρώπους το ταΐζανε κάθε πρωί και βράδυ
Μια μέρα δεν του πήγανε άνθρωπο να δειπνήσει
Σταλιά νερό δεν άφησε τη χώρα να δροσίσει
Ας ρίξουμε τα μπουλετιά κι οτίνος θέλει ας πέσει
Να πάει το παιδάκι του του λιονταριού πεσκέσι
Τα μπουλετιά επέσανε σε μια βασιλοπούλα
Όπου την είχε ο βασιλιάς μόνη και μοναχούλα
Κι ο βασιλιάς, σαν τ’ άκουσε, αυτό το λόγο είπε
Πάρτε μου το βασίλειο και το παιδί μου αφήστε
Και ο λαός σαν τ’ άκουσε λέει στο βασιλέα
Δε δίνεις το παιδάκι σου σε παίρνουμε και σένα
Κι όταν την επερνούσανε όλα τα όρη διούσαν
Και τα πουλάκια στις φωλιές πικρά εκελαηδούσαν
Ξένος αγνώριστος περνά, την κόρη χαιρετάει
Κι η κόρη του αποκρίνεται κι η κόρη του μιλάει
Τραβήξου ξένε μ’ από δω, τραβήξου παρα πέρα
Γιατί θε να βγει το θεριό να φάει εσέ κι εμένα
Τραβήξου ξένε μ’ από δω τι το νερό αφρίζει
Κι ο δράκοντας τα δόντια του για μένα τ’ ακονίζει
Γυρίζει ανατολικά και κάνει το σταυρό του
Και βγάζει το σπαθάκι του και κόβει το λαιμό του
Για πες μου ξένε να χαρείς ποιό είναι τ’ όνομά σου
Κι εγώ θα κάνω χάρισμα στην οικογένειά σου
Γιώργη μου λένε τ’ όνομα απ’ την Καππαδοκία
Σαν θές να κάμεις χάρισμα χτίσε μιαν εκκλησία
Βάλε ζερβά την Παναγιά δεξά έναν καβαλάρη
Αρματωμένο με σπαθί και μ’ αργυρό κοντάρι
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
